UCULE KATRESNANE SURYANI

UCULE KATRESNANE SURYANI

Srengenge wis seprapat munggah. Darsun ngongkek gegere. Awake wis biru-kecu merga kesuwen olehe kungkum. Wis jam setengah sewelas nanging olehe golek iwak ning kali durung kasil. Nanging dheweke tetep mbalangake jaring kanthi ngati-ati supayane ora suwek kesangkut cangkring. Angin mangsa ketiga tumiyup saka kidul wetan, nambah ademe banyu kali srayu. Wiwit umur 4 taun dheweke wis kerep melu ramane njaring iwak.

 “Kang Darsun ngeneh mentas disit.” keprungu ana suwara undang-undang. Darsun banjur mengo, noleh menyang arahe swara mau. Ing ngisor papringan sing godhonge ngrembuyung, katon pawongan sing ora asing maneh.

“Leren disit kiye Kang, awake wis kademen kaya kuwe koh,” Darsun banjur mentas nyedaksi Suryani sing saben dinane nggawakake panganan Kanggo Darsun.

“Kiye Kang ciwel karo klepone wis ngenteni,” Suryani ngetokake klepon, ciwel lan gedhang kapok saka cangkingan.

“Ngirim wong siji koh nggawa semene kehe?”

“Wong miki nang pasar langka jujule, dadi nggo tuku kabeh”

 “Mengko angger biyungmu ngerti kepriwe?” saure Darsun karo tangane njupuk ciwel.

“Lha aja nganthi ngerti lah Kang”.

 Pancen olehe wong loro andhum katresnan ora diolehi biyunge Suryani merga, kahanane Darsun sing kaya mangkono. Nanging, merga banget tresnane wong sakloron umpetan olehe andhum katresnan, supayane biyunge Suryani ora ngerti. Ciwel sapencok lan wedang teh anget saplastik wis pindah weteng. Darsun banjur nyandhak gedhang kapok saka cangkingan karo ngomong.

“Wis bali nganah, biyunge tulih ngenteni, mbok digoleti tekan ngeneh.”

“Deneng ngurak si Kang, arep bali ya karepku ora bali ya karepku kok.” sumaure Suryani karo mrengut.

“ Aja kesuh si ngapa Sur, nyong tulih wedi mbok biyungmu ngerti nek dhewek esih kerep ketemu” sumaure Darsun menehi aselan.

“Ya wis nyong bali Kang, Rika aja kesuwen gole kungkum.” Suryani nyaut cangkingan banjur mlaku mulih. Atine Suryani rada gela merga olehe ketemu tembe sedela nanging Kang Darsun wis prentah dheweke mulih.

Sapungkure Suryani, Darsun banjur nerusake olehe njaring. Wetenge sing wis isi panganan lan gulune sing wis ora garing meneh ndhadekake olehe njaraing krasa enteng lan titis. Nganti ora krasa ngerti-ngerti srengenge wis meh tekan mbunmbunane Darsun. Darsun banjur mentas arep mulih dhisik.

“Kepriwe Sun olih akeh iwake” aloke binyunge Darsun karo nampani kasang wadah iwake Darsun.

“Lumayan yung kena nggo ngijoli beras setempuran, karo ana lewihe nggo lawuh.” Sumaure Darsun

“Ya Alhamdulillah sun kena nggo mangan wong loro.”

Darsun banjur adus lan sholat dluhur, sinambi nunggu biyunge nggoreng iwak olehe Darsun njaring. Sawise adus la sholat dluhur, ngepasi sega lan iwake mateng Darsun banjur mangan awan. Mengko yen wis mangan awan Darsun banjur menyang pasar, saperlu nyaponi regetan bekas wong dodolan.

“Mbok mengko dhisit Sun, ben segane medun” aloke binyunge Darsun gita-gita.

“Mengko malah keturon, yung,” sumaure Darsun.

“Nek arip ya turu dhisit Sun.”

“Nek turu dhisit, mengko ra sida nyapuni pasar yung.”

Darsun banjur nyaut sapu, arep nyaponi regetan ana ing pasar.Atine Darsun ayem merga dheweke bisa ngopeni biyunge. Bar maghrib omahe Suryani ketekan tamu. Tekane tamu mau ditanggapi gupuh dening rama biyunge Suryani, malah dijak mangan bareng barang. Kaya-kaya tamu mau arep ngrembug bab sing wigati banget. Tamu mau ora liya Lik Turikin kancane ramane Suryani, sing sugih banda dunya. Sapa wae wong sing nduweni anak wadon kepengin yen, anake bisa dipek bojo Sarjono, putrane Lik Turikin.

“Kiye sur, Lik Turikin arep ngomong, kiye ngeneh njagong kene.” Prentahe Ramene Suryani.

“Iya ramane, ana apa jane kayane koh marem temen.” Saure Suryani karo lungguh ing pinggire ramane.

“Kados mekaten Kang, kejawi tuwi kasugengane kakang karo mbakayune, angen kula kaliyan  anak kula Jono saperlu nembung, menawi kepareng Suryani badhe kula sandingaken kalih Jono anak kula.”

“Kepriwe?”“Dik Turikin aja glewean lah?” sumaure ramane Suryani kaget.

Suryani uga banget kagete krungu panyuwune Lik Turikin. Suryani banjur tumungkul mikir yen dheweke bakal pisah karo Kang Darsun pawongan Kang wus suwe ditresnani.

“Mengkene, Kang” Lik Turikin njlenterhake

 “Menawi kepareng, Suryani badhe tak jak omah-omahake kalih anake kula si Sarjono niki.”

“Nek aku si Dik gelem-gelem bae, ningen si Suryani gelem apa ora?” semaure ramane Suryani karo mandheng Suryani.

Atine Suryani krasa ajur, dheweke ora bisa molak panjaluke ramane. Merga yen dheweke nolak jantunge ramane bakal kambuh lan bisa-bisa mlebu rumah sakit maneh lan yen apes bakal tumeka ing pati. Nanging, dheweke uga ora bisa urip adoh saka Kang Darsun, pawongan Kang wus suwe ditresnani lan uga wus suwe andum katresnan bareng.

“Kepriwe sur? Jawabanmu wis dientheni kiye” ramane Suryani nyereg.

            “Nuwun sewu Ramane, Lik Turikin. Kula dereng saged maringi wangsulan saniki.”

“Lha kenang apa si Sur, apa kowe wis duwe calon dhewek” teges Lik Turikin

“Boten kados mekaten Lik, nanging kula kedah menggalih rumiyin.”

“Yawis, ngonoh dipenggalih disit ben ora ngajog neng mburi.” Sambung ramane Suryani

“Nggih ma” wangsulane Suryani cekak aos tanpa wani mandheng ramane.

Lik Turikin saanake banjur pada mulih. Suryani banjur mlayu mlebu kamar, dheweke wis ora bisa nahan eluh. Suryani nangis, bingung apa kang kudu dilakoni.  Sawengi dheweke ora bisa turu mikir apa kang kudu dilakoni. Sawise mikir suwe Suryani banjur mutusake yen dheweke sesuk kudu ketemu Kang Darsun crita apa anane. Esuke kaya padatan saben dinane, sawise Suryani mulih saka pasar dheweke mampir ing Kali Srayu saperlu ngirim jajan Kanggo Kang Darsun. Ngepasi dhewek uga kudu crita kedadean mau bengi. Kaya padatan ing kali Darsun isih kungkum njaring iwak.

“Kang Darsun mentas, kiye gethuk lindrine,” celuke Suryani.

Darsun banjur mentas marani Suryani Kang lagi ngetokake gethuk saka cangkingan.

“Sur kayane koh lagi ora bungah temen?” takone Darsun

“Kang aku mau bengi ditembung Sarjono anake Lik Turikin kancane ramane.” Suryani netesake luh

Kaget atine Darsun bareng krungu omongane Suryani. Darsun lemes ora bisa ngadek jejeg,  raine banjur pucet kaya wong mriang. Eluh tumetes ana pipine Darsun.

“Terus kowe gelem sur” takone Darsun

Suryani mung tumungkul sinambi netesake luh Kang ora bisa ditahan meneh.Wis wiwit mau bengi dheweke kepengin nangis neng ngerepe Darsun.

“Sur, jawaben sur.” Dedes Darsun sinambi nyaut tangane Suryani.

Kanthi tumungkul lan nangis Suryani sumaur “ Kang, jane aku ora gelem nampa panglamare Kang Sarjono. Nanging, aku ya ora bisa nolak panjaluke ramaku Kang.”

“Apa kowe tega maring aku sur” teges Darsun

“Aku ya bingung Kang, sing tak jaluk njenengan ngerteni aku Kang.” “emut Kang, tresna kuwe ora kudu nduweni, tresna kuwe ora ngarep piwalese sing ditresnani.”

“Aku ngerti sur kahananku kaya kiye, ya wis nek pancen karepmu kaya kuwe aku ora bisa meksa sur.”

Darsun banjur tetep nyekel tangane Suryani kanthi kenceng kaya-kaya dheweke ora gelem nglilakake lungane Suryani. Kanthi alon Darsun ngaras pipine Suryani iku minangka tanda tresnane Darsun marang Suryani. Antebing tresnane Suryani marang Darsun, uga sawalike ndadekake wong sakloron netesake luh. Suryani banjur mlaku alon ninggalake Darsun. Ngulati kahanan kaya mangkana Darsun banjur lungguh nglemprak kelangan daya lan kekuatan, kaya-kaya wus wancine nyawa owal saka ragane.